Fredberg & stage

Dan is het nu tijd om het te hebben over de meest prachtige trip die ik tot nu toe heb gedaan. De fredberg. De fredberg is een berg die nog niet lang geleden ontdekt is door ja, 3 keer raden; *tromgeroffel* Fred!

Fred zat op een dag in een vliegtuig (klinkt op deze manier een beetje als een sprookje, maar is toch echt werkelijkheid) en zag vanuit daar deze berg en bedacht dat hij deze wilde beklimmen. Dus na veel zoeken en lopen/klimmen is dat uiteindelijk gelukt. Met een kapmes heeft hij een weg door de jungle naar boven gemaakt. Steeds meer mensen wilde deze plek zien en hij bedacht dat hij er een tripje van wilde maken zodat hij iedereen deze prachtige plek kon laten zien. Zijn prachtige plek, want hij heeft de grond van de berg opgekocht.

Maargoed, laten we beginnen bij het begin. Vrijdagochtend vertrokken we vanuit Paramaribo richting klein Saramaca, een rivier waar het basiskamp aan ligt. Eenmaal daar aangekomen hebben we op de stenen tussen de rivier wat gegeten waarna we vervolgens uitleg kregen over hoe we konden douchen en waar we naar de wc konden. De wc was bij één van de bomen in de jungle en de douche was een stukje verderop in de rivier. Aangezien ik ontzettend nodig moest plassen ben ik maar een mooi plekje in de jungle uit gaan zoeken. Wildplassen bleek niet echt mijn ding te zijn want het lukte niet. Hier heeft de gids vervolgens smakelijk om gelachen. Na 2 nieuwe pogingen is het uiteindelijk gelukt, 3x is scheepsrecht. Later werd er een wc'tje gebouwd, een gat in de grond waar een constructie van boomstammen overheen geplaatst werd waar je op kon zitten. Vervolgens hebben we onze hangmatten opgehangen en zijn we gaan wandelen naar de plek waar we ons konden baden (zo wordt wassen/douchen hier genoemd). Onderweg zag de gids een gigantische slang in het water en foetsie was ie. Daarmee heb ik het niet over de slang, maar over de gidsen. Met z'n twee renden ze achter de slang aan en is het ze nog gelukt om 'm te vangen ook. Dus daar heb ik direct voor het eerst in mijn leven een slag vast gehouden. Na een stukje lopen kwamen we aan bij de plek waar we de rivier in gingen om ons te wassen. Erg fijn idee nadat we net die grote slang in hetzelfde water hadden zien zwemmen.. Het wassen in de rivier was prima te doen, ik heb me nog nooit op zo'n mooie plek gewassen. Vervolgens zijn we teruggelopen om ons om te kleden voor de wandeltocht die we gingen maken. Tijdens deze tocht hebben we weer verschillende dieren gespot. Dit keer vooral heel veel vogels. Fred kan namelijk bijna alle vogelgeluiden zelf nadoen, waardoor hij de vogels richting ons kan lokken. Vogels in alle kleuren en met alle geluiden kwamen langs. We zijn blijven wandelen tot in het donker. Toen we terug kwamen op het basiskamp had Stanley, de andere gids een heerlijke maaltijd voor ons klaar staan. Dus daar zaten we met onze hoofdlampjes op om nog maar te kunnen zien wat we aten aangezien er op het hele kamp geen stroom was. Na het eten zijn we hout bij elkaar gaan zoeken om een kampvuurtje te bouwen tussen de rotsen in de rivier. Drankjes werden erbij gepakt en daar zaten we dan. Op en rots tussen het water, met gezellige mensen naar het kampvuur te kijken met op de achtergrond een concert van de ontieglijk vele boomkikkers die er zaten. Toen we genoeg kampvuur hadden gezien zijn we onze hangmatten ingedoken. Slapen in een hangmat was nog wel behoorlijk wennen en ik hoorde de hele nacht alleen maar geritsel van de dieren om me heen. Aangezien ik geen klamboe over me heen had hangen voelde ik me niet erg veilig wat me behoorlijk lang wakker heeft gehouden. Uiteindelijk heb ik mijn muziek maar ingedaan zodat ik niets meer hoorde en ben ik toch in slaap gevallen. Na ongeveer 4 uur slaap werden we weer wakker gemaakt om de dag te beginnen met een ochtendwandeling waarop we weer verschillende dieren gingen spotten. Dit keer ook apen! Na de wandeling een ontbijtje, spullen pakken en daar gingen we dan echt, op naar de fredberg. 

Het was te merken dat deze berg een minder toeristische trekpleister is dan de brownsberg. De brownsberg is één pad en die is niet te missen, hier liep je meer dwars door de jungle heen. We hebben ongeveer 4 uur gelopen waarvan het laatste stukje zo stijl was dat we ons met touwen omhoog moesten trekken. Maar eenmaal boven aangekomen was je vermoeidheid direct weg door het adembenemende uitzicht. Aan beide kanten van het kamp wat bovenop de berg stond waren plateau's. Dit zijn grote rotsstukken waar je fijn op kunt zitten en van het uitzicht kunt genieten. Vervolgens hebben we ook hier onze hangmatten opgehangen, want we bleven bovenop de berg overnachten. Er was een kleine douche gebouwd op de berg die werkte door middel van regenwater wat door grote tonnen werd opgevangen. Aangezien het nog steeds de grote droge tijd was, was er niet voldoende water in de tonnen om de douche te laten werken, waardoor we ons af moesten spoelen met kommetjes water. Niks mis mee, eigenlijk hoort een douche ook niet echt bij een back to basic trip. Daarna was er geen tijd om ons meteen aan te kleden want de zonsondergang begon al. Wat een prachtig gezicht was dit! Vervolgens hebben we op één van de plateau's ons avondeten gehad en zijn we er met z'n allen blijven liggen om naar de sterren te kijken. Er waren hier nog meer sterren dan de vorige keer bij Ston Island omdat er totaal geen ander licht in de buurt was. Ook hier hebben we weer heel veel vallende sterren gespot. Wat heb ik van deze avond genoten, hele leuke mensen om me heen, de prachtige sterrenhemel en de heerlijke warme rotsen waar we op lagen. Helemaal in vrede ben ik uiteindelijk per ongeluk in slaap gevallen op de rots en werd ik een paar uur later wakker met een dekentje over me heen. De gids was ook op de rots blijven liggen en was ook wakker en hij heeft me nog veel over de sterren geleerd. Helaas begonnen m'n rug, nek en kont behoorlijk pijn te doen waardoor ik maar in mijn hangmat ben gaan liggen. De volgende dag werden we rond half 6 wakker gemaakt voor de zonsopgang. Ook die was weer werkelijk waar prachtig. Na de zonsopgang zijn we weer een kleine wandeling gaan maken om de cock of the rock te spotten. Een zeldzame knaloranje vogel waar veel vogelspotters op afkomen. Dat is gelukt! Na deze korte wandeling kregen we nog even tijd voor onszelf. Ik heb mijn muziek gepakt en heb een mooi afgelegen plaatsje op het plateau uitgezocht. Op dit moment was ik echt intens gelukkig. Alles om me heen verdween even, alleen het geweldige uitzicht, mijn muziek en ik waren er nog maar. Al m'n gedachten verdwenen, ik kreeg kippenvel en had zelfs even de tranen in m'n ogen staan. Wat een prachtig moment was dat. Helaas was het na een uurtje ongeveer tijd om onze spullen te pakken en de berg weer te verlaten. Hier hebben we ongeveer 5/6 uur over gedaan omdat we een flinke omweg hebben genomen om nog door de grotten te kunnen lopen. Onderweg heeft Fred ons veel verteld over de verschillende bomen die er stonden. De telefoonboom bijvoorbeeld die van binnen behoorlijk hol is waardoor, wanneer je er op slaat het geluid nog tot 5 km ver te horen is. Op deze manier kunnen ze elkaar terugvinden in de jungle wanneer ze de weg kwijt zijn. Ook hebben we de waterliaan gezien, waar we daadwerkelijk uit gedronken hebben en de bethadineboom. Van de schors van deze boom wordt bethadine gemaakt! Eenmaal terug op het basiskamp stond er alweer een maaltijd voor ons klaar, waarna we onze spullen ingepakt hebben en terug naar huis gereden zijn. Op de terugweg was het al donker, begon het te onweren en ontzettend hard te regenen. Doordat het asfalt nog zo warm was kwam hier allemaal damp vanaf, waardoor het net leek alsof we in een horrorfilm zaten. Eenmaal thuis waren we helemaal kapot en zijn we snel ons bed ingedoken want de volgende ochtend ging de wekker weer veel te vroeg voor een dagje stage.

Ik zal nog een klein stukje vertellen over hoe mijn stage verder verlopen is. Ik vertelde de vorige keer dat ik ging proberen om mijn frustraties te laten gaan en vooral te gaan proberen te genieten. Dit is helaas niet gelukt. Wanneer ik toegewezen wordt aan een aantal patiënten voel ik me nou eenmaal ook verantwoordelijk voor hen. Ik wil er dan ook alles aan doen om zo goed mogelijke zorg aan deze patiënten te leveren. Door de manier van werken die aangehouden wordt en het ontzettend stug zijn van het personeel kan ik gewoon niet de zorg leveren die ik wil en zou kunnen leveren en daar kan ik mij niet bij neerleggen. Wederom heb ik mijn frustraties proberen weg te slikken, wat uiteindelijk niet meer te doen was. Gelukkig was daar de switch in de afdelingen en kon ik deze afdeling achter me laten. Mijn volgende stageplaats was de IC, die ik inmiddels na 3 weken alweer afgerond heb. Nu loop ik stage op de spoedeisende hulp. Op deze afdelingen sta ik altijd gekoppeld aan een verpleegkundige, leer ik veel van de artsen die me van alles uitleggen en is de kwaliteit van zorg een wereld van verschil met de zorg op de gewone verpleegafdeling. Eindelijk voel ik me iets meer op mijn plek en kan ik toch meer genieten van mijn stage. Het is mooi om je te beseffen hoe allerlei processen in het menselijk lichaam op elkaar ingespeeld zijn, zodat wanneer een bepaald proces uitvalt of verslechtert, een andere het overneemt en wanneer dit niet meer lukt er tal van middelen zijn om ervoor te zorgen dat dit alles toch weer in orde komt. Ook geeft het een ontzettend goed gevoel wanneer je een patiënt hebt die in kritieke toestand opgenomen is, maar na een aantal dagen over kan naar de gewone verpleegafdeling omdat ze zo ontzettend goed opgeknapt is. Prachtig is het dan om die gelukszalige glimlach van de patiënt te zien, en de tranen van opluchting in de ogen van haar naasten. Tegelijkertijd is het af en toe ook  behoorlijk heftig, wanneer er bijvoorbeeld een vrouw van onder de 25 binnenkomt met een CVA, die een maand geleden een kind gekregen heeft en 2 dagen later overleden blijkt te zijn waarna je de familie totaal overstuur weg ziet lopen, niet meer wetend wat ze aan moeten met die situatie. Wel merk ik dat deze acute afdelingen mij veel meer liggen dan de gewone verpleegafdelingen. Het snel handelen en het dieper ingaan op de werking van het menselijk lichaam vind ik razend interessant. Kortom, stage wordt weer leuk!